6 lipca wicepremier Siergiej Iwanow poinformował premiera Władimira Putina o przyspieszeniu o pół roku terminu uruchomienia drugiej części Bałtyckiego Systemu Rurociągowego (BTS-2) z Uneczy (obwód briański) do portu Ust-Ługa (nad Zatoką Fińską).
Cel forsowania, i tak szybkiego, tempa budowy BTS-2 – nowej trasy przesyłu ropy omijającej państwa tranzytowe (Białoruś, Polskę i Ukrainę) nie jest jasny. Najprawdopodobniej zapowiedź wcześniejszego oddania do użytku tego ropociągu ma wzmocnić (w intencjach Moskwy) rosyjską pozycję w relacjach z tymi państwami.
Projekt BTS-2 jest realizowany w rekordowym tempie (pomysł pojawił sięw styczniu 2007 roku, budowa rozpoczęła się w czerwcu 2009). Planuje się skrócenie o pół roku (z III kwartału 2012 roku do końca 2011) przewidywanego terminu ukończenia trasy o długości 1170 km i docelowej przepustowości50 mln ton rocznie wraz z portem przeładunkowym. Nowej inwestycji, ani tym bardziej pośpiechu w jej realizacji, nie tłumaczy sytuacja na rynku ropy (stagnacja wydobycia w Rosji, nadwyżka przepustowości istniejących rosyjskich ropociągów). Nie jest pewne, że projekt będzie rzeczywiście szybciej realizowany.Transnieft’ – koncern realizujący projekt – potwierdził, że otrzymał polecenie opracowania planu przyspieszenia, ale stwierdził, że wymaga to czasu. Uzasadniając decyzję szybszej realizacji projektu, Iwanow (który nie ma żadnych formalnych kompetencji w tej kwestii) wskazał na jej motywy polityczne:„nieprzewidywalną politykę Białorusi i Ukrainy”.
Biuletyn OSW nr. 25(100) ).
Mapa trasy odcinka BTS-II
Koszty ułożenia magistrali szacuje się na 120-130 mld rubli (3,9- 4,2 mld dolarów). Pieniądze na inwestycję mają wyłożyć banki kontrolowane przez skarb państwa.
BTS-1 również ma początek w Unieczy, jednak kończy się w Primorsku (dawniej Koivisto), także nad Zatoką Fińską. Rurociągiem tym, o mocy przesyłowej 75 mln ton rocznie, tłoczona jest ropa wydobywana w Syberii Zachodniej. Z Primorska, 120 km na południowy zachód od Petersburga, surowiec zabierany jest tankowcami do Europy.
Nowa rura będzie mieć 1170 km długości. Jedna nitka pobiegnie bezpośrednio do terminalu w Ust-Łudze, budowanego przez zarejestrowaną w Szwajcarii spółkę Gunvor, specjalizującą się w eksporcie ropy naftowej i paliw z Rosji. Druga skręci do modernizowanej przez koncern naftowy Surgutnieftiegaz rafinerii w Kiriszi, 110 km na południowy wschód od Petersburga.
Koniec Przyjaźni - energetycznej.
Kejow
