Przebywając w Areszcie Śledczym spotkałem działaczy Stowarzyszenie Ewangelicznej Pomocy Więźniom "Bractwo Więzienne" oraz wizyty ewangelizacyjne sióst z Zgromadzenia Matki Teresy z Kalkuty pozytywnie wspominam ich działajność jako wolontariuszy. Tego typu działanie jest to ważny element resocjalizacji i zrównania różnic powstałych po tymczasowym aresztowaniu lub odbyciu kary pozabawienia wolności.
Wypada na forum internetu podziękować tym społecznikom który swój wolny czas poświecają wizytom za kratami.
Kejow
Wojciech Stefan Jaroń
członek O/ Warszawskiego Stowarzyszenia Penitencjarnego Patronat
Modlitwa Więźnia
autor Konrad Ujejski
Mówią, o Panie, żeś mię upokorzył,
A Tyś mi zasług i chwały przysporzył,
Mówią, o Panie, żeś Ty na mnie gniewny,
Że twardy grzesznik Twoje gromy kuszę,
A wżdy ja w duszy spokojny a pewny,
Bom w Tobie, Panie, położył mą duszę.
I Tyś nad ludzi wywyższył mię wielce,
Bo płoniesz we mnie jak w rosy kropelce
Słońce; snadź Ty mię bardzo umiłował
I jako syna pokochałeś szczerze,
Kiedyś mię, Panie, na męki zachował,
Bym dał świadectwo Twojej świętej wierze.
Snadź łaska Twoja jest ze mną, o Boże,
Gdy wróg się trwoży, a ja się nie trwożę.
Niedawno temu, jak mię na powrozie
Przed liczne sługi cesarskie przywiedli,
Więc mię pytali w pogardzie i grozie:
"Tyżeś to?" - "Jam jest". - A oni pobledli.
Potem sędziowie posiadali w kole
I położyli krzyż pański na stole,
I rzekli: "Ktoś ty?" - "Jam sługa narodu".
"Coś czynił z dawna?" - pytali ze złością,
"Jam naród kochał z dawna, bo od młodu",
Więc rzekli razem: "Tyś winien - miłością!"
A Syn Twój, Panie, co miłość nauczał,
Co bliźnim bliźnich w opiekę poruczał,
Co rzekł, że w niebie ci będą najpierwsi,
Którzy kochali - bardzo się zasmucił
I niżej głowę opuścił na piersi,
I oko swoje od sędziów odwrócił.
Wrogi, o Panie, pastwią się nade mną
I na mieszkanie dali otchłań ciemną,
Otchłań wilgotną, z ciemnością bez końca,
Ciężkim łańcuchem skuli ręce moje...
A mnie się zdaje, że ja mam dwa słońca!
Że mi od ramion rośnie skrzydeł dwoje!
A jednak, Panie, ciężko sercu memu
I lotu ptaku zazdroszczę każdemu,
Bom ja na świecie zostawił w żałobie
Wiele serc bratnich i rodzinę drogą,
To za nich oko podnoszę ku Tobie,
Bo ręce skute podnieść się nie mogą.
Ty moje gniazdo, wszechmogący Panie,
Swoim aniołom oddaj pod czuwanie.
Niech każdy z moich z wiecznie jasnej strugi
Twych błogosławieństw jasny żywot czerpie
I na kraj wolny nie czeka czas długi,
I łez niech nie zna... A ja - niech już cierpię!
Nieraz ja, Panie, przez muru szczelinę,
Gdy wzrok nie może, to myślą wypłynę.
A myśl do mojej rodziny mię niesie,
W raj mej zagrody cichy i uroczy;
Och, za tym rajem dusza moja rwie się,
Och, za tym rajem tęsknią moje oczy!
A wszakże, Panie, w Twojej leży mocy
Wyrwać mię z więzów i z tej strasznej nocy -
Lecz jeśli sądzisz, że moje męczarnie
Ojczystą sprawę w stanie są popierać
Mocniej niż życie prześlizgane marnie,
O Panie, Panie! - ja tu chcę umierać!
